رد شدن به محتوای اصلی

شعر انار



راه رفتن در فرصت انار
رنگ ساکت آبان صدا
آبان نگاه
آبان بی تو برای امتداد دریایی خودم گریستن

راه رفتن در
خیابان هر شعری برگی و
هر درختی توئی و هر توئی دختری

من حرف آبان خود را با انار می گویم
انار صدای شاعرانه ی خداست
که با دختران درختان برگ های نریخته
هنوز
رازی دارد

من تردید انار را به ناگهانی شهرهای بزرگ میبرم
پیاده روهایی با جسارت بی پایانی از دخترانی که همه شان تویی

و تو در می آمیزی با برگ ها و خیابانها و من و کمی باد و اناری

و بتدریجِِِِ شعر
تو گلی سرزده از انار را به گیس باد می بندی
و پاییز جاودانه میشود
در فاصله های اندوهناک درختان دختران همه شان تو

!چه هوایی می شکفد از آبان
من دارم با خودم و باد تلو می خوریم
روی هر شاخه ای که میتوانم تصور کنم که دستان تو بوده ، روزی

و بدین سان است که آبان
رخ میدهد در انار شق و سرخی که روی گونه هایت بشدت روییده


کجای انار با فراموشی باد
زندگی را قدم میزنی ؟
من پی ات
درختم
حوصله ی تنگ روزهای آبانم

چه غمگین است
زندگی هر درختی توئی

oct 2007

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من

یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن ترسم که بوی نسترن مست است و هوشیارش ﻛﻨﺪ پیراهنی از برگ گل از بهر یارم دوختم از بس لطیف است آن بدن ترسم که آزارش کند ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من ترسم صدای پای تو خواب است و بیدارش کند پروانه امشب پر نزن اندر حریم یار من ترسم صدای شه پرت قدری دل آزارش کند فریدون مشیری

ژینی سه‌گ و مه‌رگی گورگ

گورگی ئازاده به شێوازی سه‌گان دیاره قه‌ت نایه‌نه به‌ر ده‌رکی به‌گان شه‌ودره‌نگانه گه‌لی سه‌گ ده‌وه‌ڕن گورگی سه‌حرایی ده‌گه‌ڵ سه‌گ له‌شه‌ڕن سه‌ربه‌زستانه ده‌لوورێنێ بااااااا ڕووحی گورگانه وه‌دی‌دێنێ بااااااا دنه‌دانی هه‌وه‌سی ده‌شت و ده‌ره سووڕی سه‌رمایه هه‌وه‌س قه‌سته‌سه‌ره با هه‌ڵیکرد و چرا کووژاوه ئاگری چاوی گورگ گیرساوه که‌وته چاڵاوی شه‌وی سێحراوی نووری ئه‌ستێره له سیله‌ی چاوی وێده‌چێ دواهه‌لی بۆ ڕه‌خسابێ مه‌رگه‌ده‌م تاوی له چاوی دابێ تۆفی تۆفانه هه‌وا ده‌شکێنێ کفری شه‌و که‌فری چیا ده‌ردێنێ ده‌رده‌ڕێگایه ته‌زووی پێدادێ سه‌ری زۆر دووره‌ڕنووی پێ دادێ گورگ و ده‌ر پێکه‌وه ژیاون به‌رزن قه‌ت به زستان و ته‌زوو ناله‌رزن پێ‌به‌پێی باوه گورگ غاری‌دا ده‌شتی جێ هێشت و له ڕێی شاری دا بیری کربۆوه له ساڵانی پێش له ده‌می سه‌ردی هه‌واڵانی پێش له ته‌ژی ده‌رد و ژیانی ده‌ره‌وه له چه‌کی که‌‌چ‌ڕه‌و و ڕێی کۆچه‌ره‌وه بۆ چی ڕۆڵه‌ی ده‌ر و کێو وا ده‌مرن تا به که‌ی بۆسه له خێڵی ده‌گرن تا به که‌ی ژینی به یه‌ک شێوه؛به‌ڵام به‌ هه‌زار شێوه مه‌رگ ...
تا بزانی نیشتمانی ئارەزووکانت لەکوێیە زوو وەرە زۆر دەترسێم کاولی کا یەکی تر.. نیشتمانی تۆ دڵی دێوانە و روسوای مەیە..