رد شدن به محتوای اصلی

زخمهایمان را فراموش نخواهیم کرد



رنجها و گلوله ها ! 


جاری شوید در خیابانهایی که بی پایانند 


در کوچه هایی که سرشار از عطر دویدن های بی انتهاست 


جاری شوید بر دیوارهای مضطرب شهر 


سپر هایمان را بر انداخته ایم 


حسرت غمگینانه ی تمام این روزها 


سنگین و عمیق 


در ما باقی خواهند ماند 


بزرگ خواهیم شد 


با دردهایمان 


دستانم را به گرمی بگیر 


با حسی از رهایی 


با حس روح بخشی از رهایی 


زخمایمان را فراموش نخواهیم کرد 


اگر سالهای بسیاری نیز بگذرد 


همه ی سالها درد سخت باتوم هایشان را فراموش نخواهیم کرد 


این درد ، طعم روح افزای رهائیست 


این بهای پر از رنج آزادی ماست 




به رنگ زیبای خیابانها که این روزها همه خونند 


به سختی جنس باتوم هایشان 


به نفرت عمیقشان از رهایی انسان 


به زلالی همه ی اشک هایی که زنجیری از باران دوباره اند 


به بلندای فریادی که سالهای بسیاری گلویمان را آزرده 


به گرمی حسی که بازوانت به قلبم هدیه میکند 


دستانم را در قلبت زنجیر کن 


قلبت را در من جاری کن 


دستانم را در قلبت زنجیر کن 


قلبت را در من جاری کن

jun 2009



نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من

یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن ترسم که بوی نسترن مست است و هوشیارش ﻛﻨﺪ پیراهنی از برگ گل از بهر یارم دوختم از بس لطیف است آن بدن ترسم که آزارش کند ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من ترسم صدای پای تو خواب است و بیدارش کند پروانه امشب پر نزن اندر حریم یار من ترسم صدای شه پرت قدری دل آزارش کند فریدون مشیری

ژینی سه‌گ و مه‌رگی گورگ

گورگی ئازاده به شێوازی سه‌گان دیاره قه‌ت نایه‌نه به‌ر ده‌رکی به‌گان شه‌ودره‌نگانه گه‌لی سه‌گ ده‌وه‌ڕن گورگی سه‌حرایی ده‌گه‌ڵ سه‌گ له‌شه‌ڕن سه‌ربه‌زستانه ده‌لوورێنێ بااااااا ڕووحی گورگانه وه‌دی‌دێنێ بااااااا دنه‌دانی هه‌وه‌سی ده‌شت و ده‌ره سووڕی سه‌رمایه هه‌وه‌س قه‌سته‌سه‌ره با هه‌ڵیکرد و چرا کووژاوه ئاگری چاوی گورگ گیرساوه که‌وته چاڵاوی شه‌وی سێحراوی نووری ئه‌ستێره له سیله‌ی چاوی وێده‌چێ دواهه‌لی بۆ ڕه‌خسابێ مه‌رگه‌ده‌م تاوی له چاوی دابێ تۆفی تۆفانه هه‌وا ده‌شکێنێ کفری شه‌و که‌فری چیا ده‌ردێنێ ده‌رده‌ڕێگایه ته‌زووی پێدادێ سه‌ری زۆر دووره‌ڕنووی پێ دادێ گورگ و ده‌ر پێکه‌وه ژیاون به‌رزن قه‌ت به زستان و ته‌زوو ناله‌رزن پێ‌به‌پێی باوه گورگ غاری‌دا ده‌شتی جێ هێشت و له ڕێی شاری دا بیری کربۆوه له ساڵانی پێش له ده‌می سه‌ردی هه‌واڵانی پێش له ته‌ژی ده‌رد و ژیانی ده‌ره‌وه له چه‌کی که‌‌چ‌ڕه‌و و ڕێی کۆچه‌ره‌وه بۆ چی ڕۆڵه‌ی ده‌ر و کێو وا ده‌مرن تا به که‌ی بۆسه له خێڵی ده‌گرن تا به که‌ی ژینی به یه‌ک شێوه؛به‌ڵام به‌ هه‌زار شێوه مه‌رگ ...
تا بزانی نیشتمانی ئارەزووکانت لەکوێیە زوو وەرە زۆر دەترسێم کاولی کا یەکی تر.. نیشتمانی تۆ دڵی دێوانە و روسوای مەیە..