نەرمەی باران

ده‌چمه هه‌ر شوێنێ قسه‌ی تۆیه له تۆ بێ‌خه‌به‌رم نه‌گه‌ڕێم چۆنه له ده‌ورت به قسه‌ی ده‌ور و به‌رم نه ده‌بینم هه‌یه ڕۆژێ نه‌زه‌رم بێ نه‌زه‌رت نه ده‌زانم چییه یه‌ك شه‌و نه‌زه‌رت بێ نه‌زه‌رم دیاره هه‌ر خاكێ له بن پێته هه‌بوونی له سه‌ره خۆڵی پاتم وه سه‌ری تاجی نه‌بوونه له سه‌رم دڵ له ده‌ریا چ بده‌م كاتێ شه‌پۆلی هه‌وه‌ست پێم ده‌ڵێ تووشی چ ئه‌ندازه له نه‌فسی خه‌ته‌رم كه‌مه‌ری نوورت ئه‌گه‌ر به‌ستووه به‌و زوولفه ڕه‌شه‌ت قه‌مه‌ری به‌سته به نوورم ئه‌گه‌ نه‌شكێ كه‌مه‌رم من له ده‌س خه‌م ده‌ره‌تانم نییه ده‌ی نازانم تاوی شادی چییه هۆ به‌و شه‌وه هه‌ڵدێ له به‌رم هه‌ته باڵایه سه‌یر كورته ده‌سم ده‌ی چ بكه‌م داده‌بارێ به سه‌رت تیری به‌ڵاشت به سه‌رم حه‌زره‌تت مه‌رحه‌مه‌تت فه‌رمووه ڕووم تێ ناكه‌ی ئه‌سه‌رت هێنده له ڕووی تۆ نه‌ده‌ما قه‌ت ئه‌سه‌رم مه‌ستی هاوسۆحبه‌تی دێرینه ده‌گه‌ڵ بارانم یاسی به‌رده‌ركی خه‌م و سوێسنی حه‌وشی كه‌سه‌رم كه‌ی كه‌وی به‌ختی من و بازی نیگاهت ده‌گه‌ڕێن كه له كۆساری به‌روسینه‌ته من به‌خته‌وه‌رم كوشتنی فیكری خه‌تا شێری حه‌یا

به ساعتش خیره میشود هنوز میتواند به قلبش اعتماد کند هنوز پاییز نمی وزد به ساعتش خیره میشود و باز خیره میشود به سختی می پذیرد که چیزی برای ناگهانی چشمهایش وجود ندارد به ساعتش خیره می ماند -  چه لابلای شهریور   سرمست از رسیدن به من است این احمد ! دیریست مهتاب از میانه های من گذشته  - به ساعتش خیره میشود احمد -  سرمست و غزلخوان به دستانی میاندیشد که گر نگیردشان همه برفهای همه سالهای با هم بودنمان بر سرم خواهد بارید از لابلای گل هایی که بر قول پژمردگییشان هستند سرمست از رسیدن به من دیوانه وار میگذرد احمد ( می دانم قبل از رسیدن احمد قلبم دیگر نمی زند )  - به ساعتش خیره میشود یقۀ کتش را بالا میزند همۀ پاییز از کمترین گذرگاه انگشتانش به عشق احمد رها میشود پاکت سیگارش روی نسیم لخت شهریور جا مانده و خدایش نیز احمد هر دو را خواهد آورد -  از لابلای قطره های باران که یک در میان روی شعرها و گونه هایش میچکد سرمست و خوش به عشق دیدنم با همۀ باغ خورشید خداحافظی میکند  - کلاهش را تا انتهای لاله گوشش پایین میک

ئەوە سێهەمين يان چوارەمين كەڕەت بوو بە تەواوی هێزم پاڵم پێوە دەنا، هەموو جارێك ھێندی تەمەنم هەتا بووداغ سووڵتان لە خۆم دوور دەكردەوە. تاقەتی بەرامي نێو گەردن و كاڵی چاوەكانی چۆكی پێ دادەدام، سەر لە نوێ هەڵدەستامەوە و پاڵم پێوە دەنا و ئينجا بەهار دادەهات، سەرم سووڕ دەما لەو هەمۆ ياسە زەردانەی پاڵيان بە كتێبەكانمەوە دەنا، ئەی هاوار ! ديسان عاشق دەبوومەوە، بە پڕتاو خۆم دەگەیاندە يەکەمين بێ قەراريم لە پاركی سەيدقووتب. عەبە دەيكووت بڵێی خواردنەوەی سەر بەفری چۆن بێت ؟! هەموو جوورێك مان تاقی كردۆتەوە، با ئەوەش بكەينە مەززەی شێعرێكی بێ ئيمزا ! چاكی لێ حاڵی نەدەبووم، گوێم كيپ كيپ بوو، ئەو ئوودكووڵۆنەی بۆ شێعرەكانم كريبوو، هەمووم بە مەودای نێوان چوارچرا هەتا چوارڕێی ئازادی داكرد. سەد كەڕەت زياتر چوومە سەرێ و هاتمەوە خوارێ ....هيچ... هيچ ، هەر گوێشی نەدەبزووت كە ئەوە هەشت مانگی تينوويە كە ئەمن لە بەر دەركی ژوورەكەم راوەستاوم و دەمهەوێ دوايين گرێی تووند لە ... لە پۆتينەكەم دەم و بچمەوە سەربازی يان دوايين گرێ لە پشتێندەكەم دەم و بچمە... بچمە لای عەبە بزانم ئەو كاپشێنەی ئوودكووڵۆنەکەی لەيلاە پێ

گورگی ئازاده به شێوازی سه‌گان دیاره قه‌ت نایه‌نه به‌ر ده‌رکی به‌گان شه‌ودره‌نگانه گه‌لی سه‌گ ده‌وه‌ڕن گورگی سه‌حرایی ده‌گه‌ڵ سه‌گ له‌شه‌ڕن سه‌ربه‌زستانه ده‌لوورێنێ بااااااا ڕووحی گورگانه وه‌دی‌دێنێ بااااااا دنه‌دانی هه‌وه‌سی ده‌شت و ده‌ره سووڕی سه‌رمایه هه‌وه‌س قه‌سته‌سه‌ره با هه‌ڵیکرد و چرا کووژاوه ئاگری چاوی گورگ گیرساوه که‌وته چاڵاوی شه‌وی سێحراوی نووری ئه‌ستێره له سیله‌ی چاوی وێده‌چێ دواهه‌لی بۆ ڕه‌خسابێ مه‌رگه‌ده‌م تاوی له چاوی دابێ تۆفی تۆفانه هه‌وا ده‌شکێنێ کفری شه‌و که‌فری چیا ده‌ردێنێ ده‌رده‌ڕێگایه ته‌زووی پێدادێ سه‌ری زۆر دووره‌ڕنووی پێ دادێ گورگ و ده‌ر پێکه‌وه ژیاون به‌رزن قه‌ت به زستان و ته‌زوو ناله‌رزن پێ‌به‌پێی باوه گورگ غاری‌دا ده‌شتی جێ هێشت و له ڕێی شاری دا بیری کربۆوه له ساڵانی پێش له ده‌می سه‌ردی هه‌واڵانی پێش له ته‌ژی ده‌رد و ژیانی ده‌ره‌وه له چه‌کی که‌‌چ‌ڕه‌و و ڕێی کۆچه‌ره‌وه بۆ چی ڕۆڵه‌ی ده‌ر و کێو وا ده‌مرن تا به که‌ی بۆسه له خێڵی ده‌گرن تا به که‌ی ژینی به یه‌ک شێوه؛به‌ڵام به‌ هه‌زار شێوه مه‌رگ